ACI BİR ÖYKÜ
Askerliğini bitirmiş olan genç askerliğini yaptığı şehirden
ailesini aradı: -Anne baba, eve dönüyorum, ama sizden bir
şey rica ediyorum. Yanımda bir arkadaşımı da getirmek
istiyorum.
-Memnuniyetle, onunla tanışmak isteriz, diye
cevapladılar.Oğulları,
-Bilmeniz gereken bir şey var diye devam etti.
-Arkadaşım savaşta ağır yaralandı.Bir mayına bastı ve bir
koluyla ayağını kaybetti.Gidecek hiçbir yeri yok, ve onun
gelip bizimle kalmasını istiyorum.
-Bunu duyduğuma üzüldüm oğlum. Belki onun başka bir
yer bulmasına yardımcı olabiliriz.
-Hayır. Anne,baba,onun bizimle yaşamasını istiyorum.
-Oğlum,dedi babası,bizden ne istediğini bilmiyorsun. Onun
gibi özürlü biri bize korkunç bir yük olur. Bizim kendi
hayatımız var, bunun gibi bir şeyin hayatımıza engel
olmasına izin veremeyiz.Bence bu arkadaşını unutup eve
dönmelisin.O kendi başının çaresine bakacaktır.Oğlu o anda
telefonu kapattı.Ailesi ondan bir süre haber alamadı.Ama
birkaç gün sonra,polisten bir telefon geldi.Oğullarının
yüksek bir binadan düşüp öldüğünü öğrendiler.
Polis bunun intihar olduğuna inanıyordu. Üzüntü dolu
anne-baba oğullarının cesedini tespit etmek için şehir
morguna götürüldüler.Onu tanıdılar ve bilmedikleri bir şey
daha öğrenince dehşete düştüler: Oğullarının sadece bir
kolu ve bir bacağı vardı.
Anasayfa 
Etkinlikleri 
Publications